منشا زمین لرزه

تقریباً تمام زمین لرزه های  دنیا در حاشیه ی ورقه های سنگ کره رخ  می دهند. در این مناطق نیروهایی که عموماً در نتیجه ی حرکت و جابه جایی  ورقه های سنگ کره به وجود می آیند، مجموعه ی سنگی یک ناحیه را تحت تأثیر قرار می دهند. مجموعه ی سنگی، ابتدا کمی تغیر شکل می دهخد و انرژی حاصل از این نیروها را در خود ذخیره می کند تا این که مقدار این انرژی ها از آستانه ی مقاومت سنگ تجاوز کند و سنگها شکسته شوند. در این موقع انرژی ذخیره شده در سنگ ها، آزاد می شود، به صورت موج به اطراف حرکت   می کند و با رسیدن به سطح زمین سبب لرزش و تخریب بناها، ریزش کوه ها، ایجاد ترک های عمیق، امواج بزرگ در دریاها و پدیده های مختلف دیگر می شود.

همه ی زمین لرزه ها بر اثر شکستن سنگ ها ایجاد نمی شود بلکه تعدادی از آن ها در محل شکستگی های قدیم اتفاق می افتند. در این مناطق، با ازدیاد نیروهای وارده، حرکاتی در امتداد شکستگی ها و گسل های قدیمی به وجود می آید که ضمن آزاد کردن ارژی سبب می شود که گسل ها وضعیت جدید به خود بگیرند. به همین دلیل است که در برسی  مناطق زلزله خیز، لازم است گسل های فعال منطقه دقیقاً مشخص شود و تاریخچه فعالیت آن ها در گذشته، مورد برسی قرار گیرد.

باید توجه داشت که در یک زمین لرزه، تمام طول گسل جابه جا نمی شود. در یک زمان ممکن است بخش هایی از آن جابه جا شود و بخش های دیگر مقاومت کند. درضمن، زمین لرزه معمولاً به صورت یک شکسته منفرد و ساده سنگ به وجود نمی آید، در هر زمن لرزه باید از گروه لرزه ها صحبت کرد. ابتدا تعدای لرزه های خفیف اتفاق می افتد که به آن ها پیش لرزه گویند.
سپس حرکت و لرزه اصلی به وقوع می پیوندد و پس از آن حرکات و لرزه های خفیف متعادل کننده صورت می گیرد که به آن ها  پس لرزه گویند.